در شرايط فعلي چه بايد كرد؟! بسیاری از مردم ما، هیچ اوراق قرضه یا سهامی ندارند، سرمایه ای در بورس ندارند، طلا ویا جواهراتی برای فروش ندارند، اما دایماً، پیگیر اخبار بازار ارز، وضعیت بازار بورس و نوسانات قیمت خودرو و...هستند. آیا تا به حال فکر کرده اید که گوش دادن لحظه به لحظه افزایش قیمت فلان کالا، چه سودی به حال ما دارد؟ آیا افرادی را دیده اید که مضطرب لحظه شروع اخبارند و خبرهای چندین شبکه را پشت سرهم نگاه می کنند؟ آیا تا به حال، برای شما اتفاق افتاده که سریال مورد علاقه همسرتان و بازی مورد علاقه فرزندتان را نیمه تمام بگذارید و اخبار را دنبال کنید؟ آیا کسی را می شناسید که با گوش کردن اخبار به موفقیتی رسیده باشد یا جایزه ای گرفته باشد؟ آیا اخبار موجود، جز خبر تصادفات ، بمب باران ، ترور و اتفاقات روزمره سیاست مداران و... است؟ پس چرا برای ما مهم است؟ موضوعاتی که اینقدربرای ما مهم اند، چرا خوشحالمان نمی کنند؟  آیا تا کنون، از خبر تصادف ، آتش سوزی، سیل، رانش زمین و اختلاس و... خوشحال شده اید؟ پس لطفا !!ً خواهشمندم!! نگذارید، وضع بد اقتصادی ، تنش های سیاسی، بی ثباتی قیمت ها و....به خوشحالی شما صدمه بزند و یا شما را در دنیای اخبار گوناگون و متناقض غرق کند. به خیلی از مسایل بی توجه باشید، اگر بخواهید غصه این همه گرفتاریها را بخورید، بدون اینکه کاری بتوانید بکنید، افسرده و رنجور می شوید و مشکلی به مشکلات خانواده  وجامعه اضافه خواهید کرد. به مشکلات ، شیوه های خبری ، هیجانات کاذب بازار و... بخندید. سعی کنید بدون تشریفات ، دور هم جمع بشوید و با وضع اقتصادی شوخی کنید وبخندید. آیا توجه کرده اید که بچه ها، به خیلی از کجی ها و حتی انسانهایی که عیبی دارند، می خندند و خودشان را سانسور نمی کنند؟ شما هم به اشتباهات وکژی ها بخندید و مانند کاریکاتوریست ها به زندگی نگاه کنید. در این روزگار، بهترین موقع، برای یادگرفتن جوک، شوخی ، بازی های پانتومیم، بازی های بومی و کم هزینه است، سعی کنید، با اعضای خانواده، سرگرم شوید. سریالهای غم انگیز و مأیوس کننده را کنار بگذارید و سعی کنید، بازی هایی را انجام بدهید که همراه با فعالیت جسمی است. مثلا: نون بیار کباب ببر، گل یا پوچ و بازیهای کم هزینه و انرژی بخش زیادی  که در فرهنگ ما هستند، آنها را پیدا کنید و به فرزندانتان یاد بدهید، نسل آینده به شادی وامید بیش از غذا نیازمند است ولی ما شادی را از آنان دریغ می کنیم و فقط برای تغذیه آنها و روش های تست زنی و...هزینه می کنیم. فرزندان ما، امید می خواهند و نشاط لازم دارند. از بازگو کردن مشکلات و بدهی هایتان، خود داری کنید، زیرا فقط ناتوانی و ضعف شما را برای دیگران آشکار می کند، دیگران در برخورد با شما معمولا، دو روش در پیش می گیرند: یک)  با توضیح بدبختی هایشان که بیشتر از شماست، شما را متأثر و نگران می کنند . دو)  با تعریف از مال و منالشان حرص شما را در می آورند،  پس، این رفتار، در هردو صورت، نتیجه منفی و آزار دهنده دارد. بسیاری از بیماریهای ما ، به دلیل بازگو کردن مشکلات و بیماری، نزد دیگران شدیدتر می شوند واحساس ترحم دیگران را بر می انگیزند، از آن پس، شما را همه جا، به دیگران نشان می دهند. به عنوان مثال: شما معده تان درد می کند وهرجایی حضور دارید، توضیح می دهید که مشکل معده دارم، (نکته جالب این است که همه ما ایرانی ها، حتی بدون خواندن یک جلد کتاب، در همه چیز صاحب نظریم، در نتیجه شروع می کنیم به نسخه دادن درنتیجه، اعتماد شما را به پزشک معالج و گاهی از علم پزشکی سلب می کنند.) شما سردرگم و از درمان مأیوس می شوید، پس گفتنش هیچ سودز ندارد. ما عادت های نادرستی داریم وباید اصلاحش کنیم. بازگو کردن مشکلات جز در پیشگاه خداوند، موجب کوچک شدن آدمیست ودر شرع نهی شده است. صد البته شوخی کردن و خوشحال بودن، معنی درک نکردن و نفهمیدن نمی دهد، اما اما،  اگر در یک قطار گرسنه باشید ودایما نق بزنید، سیر نخواهید شد، ولی می توانید با سرگرم کردن خودتان، تا ایستگاه بعدی، گرسنگی را  راحت تر، تحمل کنید. این قطار دیر یا زود از مسیر مشکلات عبور می کند، پس جنبه های مثبت را بازگو کنید تا تحمل مشکلات، آسان تر شود. بیان مشکلات، خصوصا نزد کودکانو نوجوانان، آنان را نگران و مستعد افسردگی و خودکشی می کند، کودکان و نوجوانان وقتی می بینند قهرمانان زندگیشان ( پدر ومادر) اینقدر در حل مشکلات زندگی ناتوان هستند، با خودشان فکر می کنند، اگر بمیرند، مشکلات شما کمتر می شود، در نتیجه به افکار منفی روی می آورند. هر فرزندی پدر و مادرش را قهرمان زندگی خود می داند و سعی دارد از او تبعیت کند، لطفا!! شما را به خدا، نسل آینده کشور را مأیوس نکنید.... همدیگر را درک کنید، وقتی وضع اقتصادی مناسب نیست، با کنایه و متلک گویی  همدیگر را آزرده خاطر نسازید ، بلکه به همدیگر در تاب آوری مشکلات کمک کنید. بعد از مدتی، دوستان و بستگان، به خاطر فضای منفی منزل و تکرار نگرانی، از شما گریزان می شوند و ارتباطات شما، کم می شود. مردم بیشتر دوست دارند، با کسی باشند که به آنها خوش بگذرد، نه کسیکه دایماً مشکلات را یاد آوری می کند. بیان بدبختی ها، جز کوچک کردن شخصیت خودتان و بیان نقطه ضعف هایتان سودی ندارد و باعث طمع طمعکاران، در زندگیتان می شود. شکر گزار و سپاسگزار خداوند باشید تا دریچه های رحمت به روی شما گشوده شود، ایمان داشته باشید، لئن شکرتم لازیدنکم....وعده خداوند است و خداوند هرگز خلاف وعده اش عمل نمی کند... خیلی از نق زدن ها بی فایده و حتی مضر است، پس با نق زدن، بدخلقی کردن و ...فضای خانه و محل کار را منفی و تلخ نکنید. اگر کاری از دستتان بر می آید، انجام بدهید و گرنه از انتقاد کردن بپرهیزید، زیرا انتقاد انرژی شما را صرف تقویت افکار منفی می کند. آیا تا به حال کسی را دیده اید که معترض واهل انتقاد و نق زدن باشد و جامعه به او جایزه ای داده باشد؟ اگر بقول پیاژه هوش را به توانایی سازش با محیط معنی کنیم، آدمهایی باهوش باشید وسازگاری خود را بیشتر کنید، زیرا، فعلا جز سازگاری وصبوری، کاری از دست هیچ کسی برنمی آید. پیش چشم مرد فردا، زندگانی، خواه تیره ، خواه روشن هست زیبا ، هست زیبا، هست زیبا. به امید روزگاری بهتر وشادتر